Απάντηση στις θρασύτατες κατηγορίες Παπακωνσταντίνου κατά Αγανακτισμένων

Να που ήταν οι Αγανακτισμένοι κ. Παπακωνστασντίνου

Κύριε Παπακωνσταντίνου, οι λαοί ξυπνούν. Το να ρωτάς, γιατί όχι πιο πριν, είναι ερώτημα για ιστορικούς και αναλυτές μεγαλύτερου διαμετρήματος από τους ντόπιους πολιτικούς. Αλλά ας υποθέσουμε πως εσείς, ως γνώστης οικονομικών, κοινωνιολογίας, πολιτικής, έχετε απαντήσεις σε πιο απλές ερωτήσεις:

κ. Παπακωνσταντίνου, που ήσασταν λοιπόν, εσείς, ο πολυμαθής οικονομολόγος, όταν 2 τρις ευρώ γινόταν γκρίζα μέσα και έξω από τη χώρα; Μήπως εργαζόσασταν στο χώρο όπου πολλά από αυτά νομίζω ότι συνέβησαν;

Όσο για το που ήταν οι Αγανακτισμένοι... θα σας πω που ήταν οι περισσότεροι, η κρίσιμη κοινωνική μάζα αριθμητικά, χωρίς την οποία όλοι όσοι ξέραμε τις απάτες σας, νιώθαμε αριθμητικά πολύ λίγοι για να σας πολεμήσουμε στο δημόσιο χώρο των πλατειών:

Οι πιο πολλοί αγανακτισμένοι λοιπόν κ. Παπακωνσταντίνου, ήταν στο περιθώριο της κοινωνίας, διότι δεν έτυχε να γεννηθούν ανιψιοί πολιτικών με διασυνδέσεις σε όλο τον πολιτικό-άρα και στον οικονομικό- κόσμο, όπως εσείς. Επίσης, δεν είχαν την έμφυτη ικανότητα να μπορούν να πουν άνετα ψέμματα είκοσι και τριάντα φορές μπροστά σε κοινό, για την οικονομική πολιτική π.χ. Και, στον κόσμο που εσείς όλοι φτιάξατε, το χυδαίο και θρασύ ψέμμα είναι αναγκαίο για να ανέβεις-ή μάλλον για να κατέβεις όσο χαμηλά χρειάζεται. Το ξέρουμε πως σε μεγάλο μέρος του χρηματοπιστωτικού κόσμου, θεωρούνται αξιοκαταφρόνητοι όσοι δεν μπορούν συνέχεια να υποκρίνονται και να πουλήσουν τα πάντα.

Ήταν χωρίς την κρίσιμη ενημέρωση που παρέχει το διαδίκτυο, διότι ακόμα, σκόπιμα πιθανώς, δεν το είχατε βοηθήσει να φτάσει σε κάθε σπίτι. Και έτσι, οι πληρωμένοι αρθρογράφοι του συστήματος μπορούσαν να λένε επιδέξια, μουλωχτά, μελιστάλαχτα ψέμματα.

Έγλειφαν τις πληγές τους από την υπόθεση του Χρηματιστηρίου, στην οποία εμπλέκονταν δικοί σας εργοδότες κ. Παπακωνσταντίνου.

Προσπαθούσαν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους στα ασφυκτικά περιθώρια του συστήματος της υποκρισίας και του ψεύδους που δεν το χτίσαμε εμείς, αλλά άνθρωποι σαν τον τωρινό σας εργοδότη, τον Γ. Παπανδρέου. Για τον Γ.Παπανδρέου, ο ίδιος του ο αδελφός, ο Νίκος, σε στιγμές ιδιωτικής ειλικρίνειας και όχι δημόσιας συμπαράστασης, είπε πως είναι πολιτικός με νοοτροπία της δεκαετίας του 60. Ξέρετε τι θα πεί αυτό: Επιπολαιότητα, ρουσφέτι, ιδιοτέλεια και υποταγή.

κ. Παπακωνσταντίνου, όταν εσείς λέτε διάφορα, όταν ο Γ. Παπάνδρέου λέει πράγματα άσχετα με την πραγματικότητα όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, όταν ο Ν. Παπανδρέου λέει τα ίδια με τον Πάγκαλο, όταν η κ. Μπακογιάννη κάνει κουτσομπολιό γειτονιάς για τα 1000 ευρώ που δαπάνησε το Πανεπιστήμιο Αθήνας για να διαμαρτυρηθεί γιατί το κλείνουν, όταν ο κ. Μητσοτάκης δεν ενοχλείται από το ότι θα μας σκοτώσουν και όταν ο κ. Γιανναράς μας αποκαλεί σκουπίδια συρφετου, αναρωτιέμαι κι εγώ...

Τι δίναν σε αυτό το λαό, για να αφήνει τόσα χρόνια εξουσία σε ανθρώπους που, εάν αυτά που λένε τα έλεγαν άλλοι, κοινοί πολίτες σε επίπεδο γειτονιάς, θα τους "κρέμαγαν κουδούνια".

Τώρα, λόγω δουλειάς, το ξέρω: Τους λέγατε ψέμματα. Μην κουράζεστε άλλο όμως. Το έργο τέλειωσε.

Γιώργος Θωμαϊδης