Επείγουσα ανοιχτή επιστολή στους μετριοπαθείς πολίτες του "Μένουμε Ευρώπη", από έναν αντιμνημονιακό πολίτη

(Στη φωτογραφία, το ατμόπλοιο "Καρτερία", το πρώτο ατμοκίνητο πλοίο στον κόσμο το οποίο χρησιμοποιήθηκε από το Ναυτικό ενός Κράτους σε πόλεμο. Η νεοσύστατη Ελλάδα δεν ήταν καν αναγνωρισμένο κράτος όταν προχώρησε σε αυτή την εκπληκτική καινοτομία. Τα πράγματα όμως, λόγω και του διχασμού του λαού και των χρεών του, δεν εξελίχθηκαν με ανάλογη πρωτοτυπία ... Πηγή: http://www.hellenicaworld.com/ )



Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι

Τα κινήματα, όπως πολλοί μάθαμε στην πράξη εδώ και πολλά χρόνια, δεν γίνονται απλά μέσα από τις ελπίδες ή τα σχέδια των ανθρώπων. Γνωρίζω ότι κάποιοι από εσάς, είτε λόγω του θερμού ταπεραμέντου του λαού μας, είτε δεχόμενοι τις εκπομπές περί καταστροφής και εξόδου από το ευρώ, είτε με βάση τους υπολογισμούς και την πείρα σας, αποφασίσατε,  λόγω  της συνήθους (αλλά πάντα αγωνιώδους) καθυστέρησης των ευρωπαϊκών διαπραγματεύσεων, ότι έπρεπε να εκφράσετε την αγωνία σας για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Όμως, η εκδήλωση η οποία οργανώθηκε με τον εμβληματικό τίτλο «Μένουμε Ευρώπη», βρέθηκε να χειραγωγείται (και να κατακλύζεται κυριολεκτικά), όχι από κάποιους από τους μετριοπαθείς και προβληματισμένους πολίτες που πήγαν, αλλά από τα πιο ακραία και οπισθοδρομικά στοιχεία του παλιού κομματικού κράτους.

Στα μάτια μερικών, η συνύπαρξη ανθρώπων τόσο διαφορετικών (από ανεξάρτητους και αγωνιώντες πολίτες, μέχρι πρώην οπαδούς της χούντας και μέλη της γραφειοκρατίας του  ΠΑΣΟΚ) στην ίδια πλατεία, ίσως φαίνεται κάτι ανάλογο με τη συνύπαρξη διάφορων τάσεων της πολιτικής ζωής, στις Πλατείες και στις διαδηλώσεις της περιόδου 2010-2014. ‘Όμως, σε εκείνες τις διαδηλώσεις, και ειδικά στο αποκορύφωμά τους στις πιο κρίσιμες στιγμές, δεν ήταν παρόν όλο το στελεχιακό δυναμικό ενός κόμματος, ούτε είχε φέρει οργανωμένα τους ψηφοφόρους του. Στις συγκεντρώσεις εκείνες, σταθερά και συστηματικά, κομματικά στελέχη κρατήθηκαν όσο το δυνατόν μακρύτερα από τον κεντρικό ρόλο τους στην οργάνωση της συγκέντρωσης. Αντίθετα, από την πρώτη μέρα, στις συγκεντρώσεις του «Μένουμε Ευρώπη», τον κεντρικό ρόλο και την κεντρική συμμετοχή στη συγκέντρωση, είχαν κομματικά στελέχη, τα οποία παραγκώνισαν πλήρως τους άλλους αρχικούς διοργανωτές. Αυτό, φαίνεται έκδηλα και σε σειρά φωτογραφιών που υπάρχουν ήδη στο Διαδίκτυο.

Σας έφεραν σε πολύ δύσκολη θέση λοιπόν ατυχώς, και ήταν φυσικό, καθώς, εκτός ίσως από μερικούς ευρωπαϊστές (διότι ευρωπαϊστές είναι οι πιο πολλοί και στην αντιμνημονιακή πτέρυγα) και από κάποια άτομα ήδη δραστήρια στο (νέο;) φιλελεύθερο χώρο, τα οποία αναπτύσσουν και αρκετά σοβαρά επιχειρήματα, όλοι οι άλλοι, το μόνο που θέλουν είναι να έρθει πίσω το παλιό καθεστώς. Αυτό, φαίνεται τόσο από τη διαρκή, μεθοδευμένη εμπάθεια (και όχι τη σποραδική αγανάκτηση) τους, αλλά και από τη στοχοποίηση της κυβέρνησης (η οποία είναι άλλη από την κριτική) ήδη πολύ πριν καν εξελιχθούν οι διαπραγματεύσεις. Οι οποίες, όπως όλοι ξέρουμε, είναι άλλο πράγμα από την παραινετική ρητορική των εκλογών, και συνεπώς ήταν άτοπο να προβλέπεται από πριν η έκβασή τους, πόσο μάλλον κάποιοι να διασπούν τη χώρα πριν καν φτάσει να διαπραγματευτεί..  

Η εξέλιξη αυτού που οργανώθηκε αρχικά ως «Μένουμε Ευρώπη» ήταν αναμενόμενη και η συνέχεια του είναι νομοτελειακή πλέον.  Η εξέλιξη ήταν αναμενόμενη καθώς, είστε ελάχιστοι οι άνθρωποι που διατηρείτε μια αυτόνομη σκοπιά -έστω και από μια οπτική με την οποία μπορεί κανείς να διαφωνεί- αλλά η οποία παραμένει πάντως σε μείζονα βαθμό προσωπική και αδογμάτιστη. Όλοι σχεδόν οι άλλοι από όσους κίνησαν το Μένουμε Ελλάδα, ως «κλασσικοί»  νεοέλληνες (όπως και ως κλασσικοί  νεοέλληνες δρουν πολλοί σε κάθε χώρο) έχουν μια απολύτως μη αντιστρέψιμη (ειδικά σε συνθήκες αμφίβολες και δύσκολες σαν αυτές που διανύουμε) ανάγκη, του να γίνει το δικό τους και μόνο. Και,  πραγματικά, όσο αυξάνει η ένταση, είναι γνωστό από όλες τις ψυχολογικές μελέτες, πολλοί άνθρωποι γίνονται όλο πιο εγωιστές, παύουν να δρουν συλλογικά και δρουν συμφεροντολογικά.

Η δημοσκόπηση της Public Issue,  έγκυρη όπως και όλες της οι δημοσκοπήσεις, δίνει 48% στον ΣΥΡΙΖΑ, 58% στα (δημοκρατικά, διότι υπάρχει και η «αντιμνημονιακή» ΧΑ) αντιμνημονιακά κόμματα που είναι στο κοινοβούλιο, πάνω από 62% στην αντιμνημονιακή ψήφο συνολικά. Και, το ποσοστό αυτό, θα αυξηθεί και άλλο από ότι δείχνουν όλες οι τάσεις.

Συνεπώς, δεν έχετε καμία ελπίδα να σας αφήσει το παλαιό καθεστώς να αναπνεύσετε: Οι επαγγελματίες και πολύπειροι πολιτικοί του παλιού καθεστώτος, γνωρίζουν ότι κινδυνεύουν με αφανισμό, και δεν θα χάσουν ευκαιρία δημοσιότητας, όπως και την ευκαιρία να αποδυναμώσουν τη χώρα μέσα από το διχασμό, ώστε να ανέβουν ξανά στην εξουσία. Αυτοί, δεν σας έχουν ανάγκη, ούτε είναι Ευρωπαίοι στα οράματά τους. Είτε εσείς το επιτρέψατε από υπολογισμό, είτε εσείς σφάλατε σε κάποιο συλλογισμό, πλέον, χωρίς καμία απολύτως περίπτωση να αλλάξει αυτό, θα σας χρησιμοποιήσουν μέχρι τέλους- και όχι για την Ελλάδα. Για τα προσωπικά τους συμφέροντα: Και με δεδομένη την οικονομική σχέση πολλών τους με συγκεκριμένα κράτη, όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει αυτό. Σκεφθείτε ότι, πριν λίγες μόλις ώρες, ο Υπεύθυνος Παιδείας ενός «μεταρρυθμιστικού κόμματος», έγραψε δημόσια ότι η μόνη ελπίδα («σας») είναι η παρέμβαση των έξω, καθώς και ότι είναι επιθυμητή μια εσωτερική αστάθεια και κατάρρευση (υπάρχουν τα δεδομένα στο διαδίκτυο).

Αυτά, τα γράφω διότι, πολλοί από εσάς, τους οποίους και διαβάζω (και με κάποιους επικοινωνώ στο διαδίκτυο, έστω και διαφωνώντας, αλλά πολιτισμένα), είστε άνθρωποι με κάποιες ουσιαστικές σκέψεις για την κοινωνία και τη χώρα. Πάρα την οργή σας για την κυβέρνηση, είναι άδικο για σας να σας ταυτίζουν με τη διαπλοκή, την Γερμανία και ανθρώπους που υποστήριξαν πιο παλιά τη δικτατορία ή πιο πρόσφατα τον ξυλοδαρμό χιλιάδων αθώων διαδηλωτών, στο όνομα κάποιας συλλογικής «ευθύνης» (ότι διαδήλωσαν και εμφανίστηκαν πίσω τους (την κατάλληλη στιγμή ….) οι γνωστοί άγνωστοι) ή συχνά χωρίς κανένα πρόσχημα. Αλήθεια, εσείς είδατε πόσο ανεμπόδιστα εξελίχθηκε η διαδήλωση της Πέμπτης;

Από τη στιγμή που δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή (ούτε μπορεί να στηθεί έστω και με νέα (;) υλικά - όπως απέδειξε το πόσο μικρό έμεινε το Ποτάμι) κανένας χώρος με μεγάλη λαϊκή βάση πέρα από τον ΣΥΡΙΖΑ, ίσως η καλύτερη λύση για τα αναπτυξιακά σχέδια και τις ιδέες σας,  είναι να διατυπωθούν απευθείας -χωρίς να αποθαρρυνθείτε- στο όχι μικρό κομμάτι της κυβέρνησης, που κατανοεί ΠΛΗΡΩΣ, την ανάγκη για ανάπτυξη.  Άλλωστε, από ό,τι έχω καταλάβει, οι σώφρονες άνθρωποι κάθε πλευράς, για την Ελλάδα το κάνουν όλοι και τον λαό της, και αναγνωρίζουν την αξία της αντίληψης του άλλου.

Τελειώνω, με μια παραβολή: Ο Miguel de Unamuno  ήταν ένας διάσημος συγγραφέας στην Ισπανία, τις παραμονές του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου. Ήταν άνθρωπος με σεβασμό στις παραδόσεις και στις αξίες του ισπανικού λαού. 

Όταν έγινε η εξέγερση του Φράνκο κατά της νέας, Δημοκρατικής Ισπανικής κυβέρνησης, έχοντας δει (ο Unamuno) τις ακρότητες που έκαναν κάποιοι περιθωριακοί στην Ισπανία (και τις οποίες ανέχονταν εσκεμμένα η αστυνομία για να στιγματισθεί η νέα κυβέρνηση ή -σε άλλες περιπτώσεις- απλά δεν μπορούσε να ελέγξει ακόμη η νέα κυβέρνηση), τάχθηκε με τον Φράνκο. Ο γιός του, πολεμούσε με τους Δημοκρατικούς. Όταν ανακάλυψε τι ήταν ο Φράνκο στην πραγματικότητα, ανέκρουσε πρύμναν, και πέθανε μετά από λίγο καιρό μόνος, πικραμένος και χωρίς να μπορεί να προσφέρει αυτά που είχε ονειρευτεί. Σήμερα και, οι μετριοπαθείς δημοκρατικοί, και πολλοί αριστεροί -μετριοπαθείς και ακραίοι-  στην Ισπανία (και εκεί το ακροαριστερό ΚΚ δεν είχε ποτέ αμφισβητηθεί εθνικά), τον εκτιμούν για το έργο του.

                                      (Η φωτογραφία από σχολείο στη Σύρο, το χειμώνα)

Όλοι όσοι δεν συμμερίζεστε ακραίες θέσεις, δεν έχετε λόγο να έχετε την ελάχιστη σχέση με εξαιρετικά επιθετικά άτομα, με τους κομματικούς στρατούς που θα κατακλύσουν τα πάντα και τους αυτουργούς προσκλήσεων βίας, οποιαδήποτε απόχρωσης. Είστε άνθρωποι δημιουργικοί, πνευματικά συγκροτημένοι και -παρά τις διαφωνίες- άνθρωποι που εάν καθήσει κανείς μαζί σας να πιεί έναν καφέ διαπραγματευόμενος, θα βγάλει σίγουρα ένα αποτέλεσμα και πιθανότατα και μία φιλία.

Αυτό που η χώρα έχει ανάγκη, είναι διάλογος. Οι ασθενείς μου, ειδικά οι πιο αδύναμοι, δεν φταίνε σε τίποτε. Τα λιγοστά εναπομείναντα παιδιά αυτής της χώρας επίσης. Όμως, όπως και έχω γράψει και σε αυτό το άρθρο ήδη,

http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.politikh&id=8335

η Ελλάδα σας έχει ανάγκη και μας έχει ανάγκη όλους. Οι σποραδικές εκδηλώσεις έντασης, δεν έχουν καμία σημασία, όσο η βαθύτερη αφοσίωση -ειδικά στις δύσκολες ώρες- στην υπόθεση της ομόνοιας. Είναι ανάγκη, και όλοι ξέρουμε πόσο εύκολα μπορεί να ξεφύγουν τα πράγματα, όλοι, σε κάθε πλευρά, να κάνουμε κήρυγμα ειρήνης.

Σας ευχαριστώ πολύ

Γιώργος Θωμαΐδης, ειδικευόμενος ψυχίατρος, Θεσσαλονίκη

Για την αξιοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ

Στην Ελλάδα, οι άνθρωποι εμπιστοσύνης είναι σπάνιοι και η διαφθορά τεράστια. Επίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πάρα πολύ μικρό κόμμα, όπου μετέχουν λίγοι άνθρωποι, που από γενιά σε γενιά ανήκουν στην αριστερά. Είναι αναμενόμενο λοιπόν, ειδικά με τέτοιο πόλεμο από τη διεφθαρμένη διαπλοκή, σε ένα βαθμό, σε κάποιες καίριες θέσεις να συναντώνται άτομα με κάποιο βαθμό συγγένειας. Ως εκεί, δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα, υπό τις συγκεκριμένες όμως συνθήκες.

 Η πραγματική σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την αξιοκρατία, θα φανεί από το εάν θα δρομολογήσει αξιοκρατικές διαδικασίες για το μείζον δημόσιο, για τα ΑΕΙ (από τις εξετάσεις για εισαγωγή ως το διορισμό καθηγητών, από το εάν θα καταστήσει αξιοκρατική, αξιολογούμενη και πλήρη π.χ. την ιατρική εκπαίδευση (πριν, κατά και μετά την ειδικότητα, με συστηματική αξιολόγηση εκπαιδευτών και εκπαιδευομένων) και από το εάν γενικά θα προωθήσει την αξιοκρατία, τη διαφάνεια και την ισονομία.

Γράφοντας ειδικά για την έννοια της ισονομίας, ο Υπουργός Παιδείας π.χ., αντί να καταργήσει τις πανελλαδικές εξετάσεις (οπότε, π.χ. όλοι οι μεγαλογιατροί θα βάλουν και θα βγάλουν μονοπωλιακά τα παιδιά τους από την Ιατρική), θα μπορούσε να κάνει κάτι πιο πρακτικό: να αναπτύξει εξαιρετικά τον επαγγελματικό προσανατολισμό και να ορίσει ότι σε κάθε (ειδικά "δύσκολη") σχολή, θα μπαίνεις ανά συνοικία (με την ευρεία έννοια των 10-20.000 κατοίκων). Έτσι, παιδιά που πετυχαίνουν το top 1-10%, αλλά προέρχονται από λιγότερο προνομιούχες περιοχές*, π.χ. Δυτική Αθήνα, Δυτική Θεσσαλονίκη και Δυτικό Πειραιά, και που έγραψαν -αναλογικά- καλύτερα από τα παιδιά των προνομιούχων περιοχών (με τα καλύτερα φροντιστήρια και ερεθίσματα) των οποίων το top 20% είναι πιο ψηλά από το top 5% των πιο παραμελημένων περιοχών, θα μπορούν να μπουν με ελαφρά χαμηλότερη βαθμολογία στις "δύσκολες σχολές". Χωρίς αξιοκρατικά αλλά και ισόνομα μέτρα άλλωστε, δεν υπάρχει και ελπίδα ανάπτυξης της χώρας, επιστημονικά, κοινωνικά, οικονομικά και επιχειρηματικά.

 Υστερόγραφο: Μόνο ένα υπομειδίαμα μπορεί να προξενεί η επίκληση της αξιοκρατίας, από τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος στα 32 του διορίστηκε σε κρατική θέση με παχυλό μισθό και ακόμη εξηγεί γιατί δεν πλήρωσε τα πανάκριβα τιμολόγια της Siemens, τα οποία έγιναν ειδικά για αυτόν και για την αδερφή του, για τα πολιτικά γραφεία τους.

* Και για να αποφευχθεί η παράτυπη εγγραφή σε "υποβαθμισμένα σχολεία", αν δεν μπορεί να υπάρξει γεωγραφική ταξινόμηση, μπορεί να υπάρξει μέριμνα ώστε να ληφθούν υπόψη τα εισοδηματικά κριτήρια των γονέων, και να γίνεται εισαγωγή ανά εισοδηματική κατηγορία.

Ναζί γυναίκες στο Ολοκαύτωμα και αρνητές του στην Ελλάδα.....

Όλη η φρίκη του ναζισμού σε μια φωτογραφία. 

Στην Ελλάδα, ναζί όπως ο κ. Κασιδιάρης και θεωρητικοί του ναζισμού  και του ρατσισμού όπως ο 

κ. Κ.Πλεύρης, αρνούνται το έγκλημα του Ολοκαυτώματος, και την καταδίκη όσων το έκαναν. Μάλιστα, θεωρούν τους ναζί ήρωες.

Το Facebook δεν επιτρέπει να ανεβάσω αυτή, μια από τις πιο φοβερές φωτογραφίες εγκλημάτων των ναζί. Για το λόγο αυτό, την ανεβάζω στο blog μου.

Ελληνικοί κομματικοί μηχανισμοί και νέες ιδέες: Βίοι ακόμη αντιπαράλληλοι

Το πρόβλημα πολλών κομματικών μηχανισμών, και γενικά των κλειστών ομάδων ή κοινωνιών, είναι πως θεωρούν ότι οι νέες ιδέες -και επομένως και οι νέοι τρόποι- τους απειλούν. Για το λόγο αυτό, προτιμούν να συνδιαλέγονται με άλλους -πολιτικούς ή μη- μηχανισμούς, παρά να ανανεώνονται σε σημαντικό βαθμό. Αυτή τους η νοοτροπία, πιέζει και τα νεώτερα ή τα εντιμότερα μέλη, ακόμη και εάν έχουν ηγετικές θέσεις, και ακόμη και εάν τα ίδια θα ήθελαν άλλες επιλογές. 

Είναι άλλωστε φυσικό, καθώς οι άνθρωποι φοβούνται το άγνωστο, και τα περισσότερα μέλη πολλών κομματικών μηχανισμών έχουν χρόνια να εκτεθούν στο καινούριο, να φοβούνται. Αυτό το φαινόμενο εξηγεί πάρα πολύ καλά και την καχυποψία -και την απόπειρα "στρογγυλέματος", προσαρμογής ή απλά λογοκλοπής- με την οποία αντιμετωπίζεται κάθε άνθρωπος ή ιδέα που ξεχωρίζει. 

Πολλά στελέχη διάφορων κομμάτων, ιδίως τα προερχόμενα από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αλλά όχι μόνο, θεωρούν ότι κάθε άνθρωπος ή ομάδα που επιθυμεί να βοηθήσει με πρωτότυπες ιδέες,  τις οποίες δεν έδωσαν χρόνο -ή δεν μπορούν- να σκεφτούν, απειλεί τη δική τους αυθεντία. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο έχουν μάθει να σκέφτονται για να επιζούν στην ελληνική κοινωνία, όπου η κάθε τύπου κλοπή, είναι εθνικό άθλημα και σε αυτή παρεκτρέπεται κάθε ανταγωνισμός.

Στην πραγματικότητα, ακόμη και τα πιο πολιτικοποιημένα άτομα με πρωτότυπες ιδέες, δεν έχουν τη φιλοδοξία να ασκήσουν καμμία απόλυτη εξουσία -διότι η αυτεκπλήρωσή τους δεν εκπορεύεται από την κομματική αναγνώριση- αλλά την ελπίδα να βοηθήσουν και αυτά, μέσα στο ποικιλόχρωμο πλέγμα κάθε κομματικής πολιτικής.

Όποιο κόμμα λοιπόν φιλοδοξήσει να αναμορφώσει την Ελλάδα, θα πρέπει να τολμήσει, ακόμη και με τη βοήθεια ψυχολόγων, να ξεπεράσει τις φοβίες των μηχανισμών του. Αυτές οι φοβίες, μάλιστα, είναι εξίσου έντονες στον αριστερό χώρο, λόγω των πολλαπλών ψυχικών τραυμάτων από γενιές διώξεων, όσο και στο μη αριστερό χώρο, λόγω της φοβικότερης φύσης (όπως δείχνουν οι έρευνες) των ατόμων που είναι πιο συντηρητικά. 

Σε κάθε άλλη περίπτωση, χωρίς νέο και καταρτισμένο δυναμικό, όλα τα κόμματα είναι αθωράκιστα απέναντι σε παραδοσιακούς μηχανισμούς άσκησης εξουσίας και δεν μπορούν να αποκτήσουν το σεβασμό του κοινού. Το αποτέλεσμα τότε, στην καλύτερη περίπτωση ενός αντιμνημονιακού κομματος το οποίο θα αναζητά στήριξη με τα παραδοσιακά μέσα που ανέφερα αρχικά, θα είναι ασταθείς ελιγμοί και αβάσιμες συμμαχίες με το ετερόκλητο πλήθος της διαπλοκής ή της παραδοσιακής πολιτικής, από γελοίους μεγαλοεκδότες μέχρι μεταμεληθέντες υπουργούς του Μνημονίου. 

Αυτό, είναι κρίμα να συμβεί και εάν συμβαίνει, υπάρχει λίγος χρόνος ακόμη να ανακοπεί, όσο βαθαίνει η αντικυβερνητική μήνις,  παρά τις ήδη εμφανείς αρνητικές του συνέπειες.

Οι ευθύνες μιας κυπριακής χρεοκοπίας

Εάν η Κύπρος χρεοκοπήσει τις επόμενες μέρες ή ώρες λόγω μαζικών αποσύρσεων καταθέσεων από το ασταθές κυπριακό οικονομικό περιβάλλον, όπως δείχνουν κάποιες προκαταρκτικές δηλώσεις σχετικά με αυτή την πιθανότητα, η ευθύνη δεν θα είναι του κάκιστα ενημερωμένου και γενναιότατου λαού της, ούτε φυσικά των 2 κορυφαίων Ελλήνων ανεξάρτητων αναλυτών  (Αιμ. Αυγουλέας διεθνώς και Γ.Βαρουφάκης στην Ελλάδα), οι οποίοι γνωρίζοντας καλά τις τρομακτικές αδυναμίες της κυπριακής οικονομίας και την πολιτικής και στρατηγική τρωτότητα του νησιού,  επέλεξαν να στηρίξουν, ανεξαρτήτως Μνημονίου, την περικοπή, για λίγο χρόνο, κάποιων μεγάλων καταθέσεων, με συνέπεια τη φυγή μικρού μόνο αριθμού καταθετών, παρά τα όσα λένε εν χορώ τα όργανα των παγκόσμιων τραπεζών. Όπως δείχνουν οι πρώτες αντιδράσεις διεθνώς, τιο τραπεζικό σύστημα και η κίνηση κεφαλαίων πρακτικά έμειναν ανεπηρέαστες από τη μία ή την άλλη προοπτική. Αντίθετα, ήδη υπάρχουν φόβοι για εκροή από τις κυπριακές τράπεζες λόγω αβεβαιότητας.

Διότι, εάν η Κύπρος έδινε πολύ γερά ανταλλάγματα σε όσους μεγαλοκαταθέτες "κουρεύονταν" και άνοιγε και καμμία πολύ μαύρη offshore, πολλά θα πήγαιναν καλύτερα. Με τη χρεοκοπία όμως ενόψει, ίσως χάσει πολύ περισσότερα και οι τράπεζές της μπορεί να καταρρεύσουν και μόνο από τον πανικό μιας ενδεχόμενης κατάρρευσης. Επίσης, η Κύπρος είχε την επιλογή να "κουρέψει" μόνο Κυπρίους μεγαλοκαταθέτες και να ανοίξει τις πιο επίμαχες από τις offshore. 

Η ευθύνη όμως, θα είναι όσων πολιτικών είπαν ΝΑΙ στην ανακεφαλαιποίηση αδιαφορώντας για τους μικρούς καταθέτες, με αποτέλεσμα να ξεσηκωθεί ο πληθυσμός, όπως η ΝΔ και ο πρόεδρος της Κύπρου. Με πρώτη φυσικά την ΕΕ, η οποία δεν θα έχανε τίποτε εάν έδειχνε ανοχή στη μικρή Κύπρο, τη στιγμή που το Λιχνενστάιν ή το Λουξεμβούργο, κεντρικές περιοχές της ΕΕ, είναι παράδεισοι μαύρου χρήματος.  Θα είναι επίσης  ευθύνη όσων συγχέουν το μέτρο της ανακεφαλαιοποίησης με το Μνημόνιο (οι ανεξάρτητοι αναλυτές δεν τα συνδέουν) και οι οποίοι παραγνωρίζουν τι θα σημάνει μια χρεοκοπία για ένα κατεχόμενο νησί, επάνω σε κοιτάσματα πετρελαίου στη Μ.Ανατολή. Αναμφισβήτητα δε, θα  είναι ευθύνη και του ΑΚΕΛ το οποίο διέλυσε την κυπριακή οικονομία μέσα στην εποχή των Μνημονίων και υπέγραψε το Μνημόνιο, όσο και του νυν προέδρου και του ΔΗΣΥ, οι οποίοι αρχικά είπαν προεκλογικά ότι δεν θα χειριστούν τις καταθέσεις,  κατόπιν δέχθηκαν το χειρισμό (το προσωρινό "κούρεμα") και κατόπιν μέσα στην Κύπρο υπαναχώρησαν και πάλι, καθιστάμενοι απολύτως αναξιόπιστοι.  Τέλος, θα είναι όλων όσων υπηρετούν στην Ελλάδα το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα, το οποίο κίνησε γη και ουρανό για να μην αγγιχθούν οι καταθέσεις, ενώ αποτελούν καλύτερο τεκμήριο πλούτου από τη φορολογία.

Ευχαριστώ ξανά τους φίλους αναλυτές που βοήθησαν να  συλληφθεί, να τεκμηριωθεί και να ολοκληρωθεί κάθε άρθρο αυτής της σειράς για την Κύπρο.

Ελπίζω ολόκαρδα να κάνω λάθος 

Και για τη χρεοκοπία, και για τις ευθύνες

© 2013 Γιώργος Θωμαϊδης

Οι δυο όψεις ενός ΟΧΙ

Τώρα μπορώ να πω πια ότι υπήρχε πάρα πολλή ανάγκη για να ενημερωθεί κάποιος κόσμος σχετικά με το θέμα της Κύπρου, το οποίο τώρα μπαίνει σε απρόβλεπτους δρόμους. Ο πιο σημαντικός Έλληνας ειδικός στον κόσμο, αλλά και ο πιο σημαντικός ειδικός μέσα στην Ελλάδα, και οι δυο ενάντιοι στις υφεσιακές πολιτικές που ακολουθούνται, τάχθηκαν υπέρ της συνήθους τακτικής της ανακεφαλαιοποίησης, (η οποία υπήρχε και πριν από τα Μνημόνια), ανεξαρτήτως των άλλων μνημονιακών επιταγών, που δεν τις επιδοκιμάζουν. Και στις εκπεφρασμένες σε δημόσια κείμενα ιδέες πολλών αναλυτών, είναι βασισμένο και αυτό το άρθρο γνώμης. 

Ο κυπριακός λαός, αξίζει την αγάπη μας και το θαυμασμό μας, διότι στάθηκε με θάρρος, ακόμη και εάν στήριξε μια κατά τη γνώμη μου στρατηγικά λαθεμένη επιλογή. Οι -κάκιστα ενημερωμένοι - Κύπριοι αδελφοί μας πολίτες αξίζουν την εκτίμησή μας, όχι ο ΔΗΣΥ που άλλα είπε και άλλα έκανε, και στις εκλογές και διεθνώς, ούτε το ΑΚΕΛ, το κατεξοχήν υπεύθυνο για την κυπριακή κατάρρευση, ούτε το ΑΚΕΛ με τον ΔΗΣΥ συνδυασμένα, που έχασαν τον έλεγχο των τραπεζών. Ας`θυμόμαστε, ότι από την Κύπρο ξεκίνησε η ΕΟΚΑ, ότι το Μακάριο με ανείπωτο εκβιασμό τον οδήγησαν στη συμφωνία του 1960, και ότι τα ανεξέλεγκτα πάθη ακόμη και κάποιων πολεμικών (όχι πολιτικών ή ηθικών) ηρώων, οδήγησαν τελικά στην τραγωδία. Ας μην ξεχνούμε κυρίως όμως, ότι τόσο ο Χριστόφιας όσο και ο Αναστασιάδης είπαν ΝΑΙ στο σχέδιο Ανάν, ενώ ο ηρωϊκός Κυπριακός Ελληνισμός είπε το θαυμάσιο ΟΧΙ. Αυτός όμως θα υποφέρει και από ένα δικό τους λάθος. 

Ας αναρωτηθούμε επίσης εάν το να παίρνει τηλέφωνο ο Πούτιν και να απειλεί ότι θα πέσει ο πέλεκυς στην Κύπρο αν επανακεφαλαιοποιηθούν -ακόμη και για λίγο χρόνο- τα "ολοκάθαρα" δισεκατομμύρια κάποιων Ρώσων υπερ-μεγαλοκαταθετών, δείχνει σεβασμό στην εθνική κυριαρχία της Κύπρου και εάν τέτοια εξάρτηση της Κύπρου από τη Ρωσία, θα φέρει ή όχι αντίποινα από την Ουάσινγκτον, μέσω της πίεσης που θα ασκήσει η Τουρκία για τα κοιτάσματα. 

Τα οποία η Κύπρος, καταχρεωμένη από την πολιτική Χριστόφια και τα ρίσκα των τραπεζιτών της, αλλά και χωρίς κούρεμα των ρωσικών κυρίως καταθέσεων, θα τα έχει απόλυτη ανάγκη ακόμη και χωρίς κανένα Μνημόνιο, για να μην κόψει μισθούς και συντάξεις. Και για να αγοράσει τα όπλα που έχει τόση ανάγκη. 

Αν λοιπόν ο Σόιμπλε αρνήθηκε επιείκεια και απειλεί την Κύπρο με χρεοκοπία εάν δεν κουρέψει μερικούς δικούς της και διεθνείς πλούσιους (για τους δικούς του υπολογισμούς), ο Πούτιν αρνήθηκε δάνειο σωτηρίας και απειλεί τη Κύπρο με χρεοκοπία εάν δεν κουρέψει αποκλειστικά δικούς της φτωχούς. Φυσικά, υπήρχε και μια άλλη λύση, η οποία, πίσω από τις διαμάχες, δεν προτάθηκε από καμμία πλευρά...: Η Κύπρος θα μπορούσε, ίσως, κάνοντας σε τμήματα την επανακεφαλαιοποίηση, να κουρέψει παραπάνω αρκετούς από τους πλουσίους της και τους λογαριασμούς σε offshore μόνο αυτών, έστω μεσοπρόθεσμα. Όμως δεν το έκανε.

Και ας προβληματιστούμε γιατί δεν το ζήτησε ποτέ ούτε το ΔΝΤ, ούτε η ΕΕ, ούτε η Ελλάδα, ούτε η Κύπρος, ούτε η Ρωσία, ούτε η Γερμανία. Ο λόγος δεν είναι ότι θα φύγουν τα χρήματα, πάντως. 

© 2013 Γιώργος Θωμαϊδης

Eurogroup και Κυπριακή Τραγωδία: Υπήρχε άλλη λύση;

Όπως γνωρίζετε όσοι με ξέρετε από καιρό, είμαι από τους σταθερότερους υποστηρικτές μιας συγκροτημένης απάντησης στις πολιτικές των Μνημονίων. Επίσης, είναι γνωστό ότι θεωρώ το ελληνικό χρέος άδικο, καθώς και ως λύση για την αποπληρωμή του νόμιμου τμήματός του και την αποκατάσταση της οικονομίας, τη συστηματική φορολόγηση των μεγάλων εισοδημάτων και καταθέσεων, ακόμη και εάν αυτό σημαίνει την εκχώρηση στους δανειστές μας όλων των λογαριασμών Ελλήνων πολιτών άνω των 200.000 που βρίσκονται στο εξωτερικό. 

Sτην περίπτωση της Κύπρου όμως, oi Έλληνες, επειδή ποτέ δεν τιμωρούμαστε, δεν έχουμε κατανοήσει κάτι.  

Οι Γερμανοί όταν λένε ότι θα αφήσουν την Κύπρο να πέσει, το εννοούν. Όπως άφησαν την Ισλανδία,  μια πολύ ηπιότερη περίπτωση από της Κύπρου, θα αφήσουν και την  μαρτυρική Κύπρο να βουλιάξει, για κοινό -χυδαίο- παραδειγματισμό. Η ΑΟΖ και η γεωπολιτική και η σημασία του νησιού και του στόλου του για την Ευρώπη τις οποίες επικαλούνται πολλοί, δεν τους αφορούν -κοντόφθαλμα- τόσο άμεσα, όσο η αποστολή ενός επιθετικού μηνύματος προς τα τμήματα εκείνα του πιστωτικού συστήματος με τα οποία βρίσκεται το επίσης προβληματικό δικό τους σε πόλεμο.  Ούτε το αέριο είναι το πιο σημαντικό ζήτημα στην περίπτωσή μας : Η Κύπρος έχει πρακτικά μοιράσει τα δικαιώματα άντλησης, για τα οποία ήδη υπολογίζει και τα έσοδα από το 2018 και κατόπιν. Και είναι σημαντικό ότι το νησί έχει το αέριο και μπορεί να κουρέψει καταθέσεις με αντάλλαγμα μετοχές αερίου.

Στη διεθνή πολιτική, οι αποφάσεις μπορεί να είναι άδικες συνήθως, το ζήτημα είναι τι αποτρέπουν. Ποιός από όλους τους τασσόμενους εναντίον της απόφασης του Eurogroup, έχει να προτείνει μια λύση ώστε να μη χρεοκοπήσει η Κύπρος την Τετάρτη, άλλη από την αναστρέψιμη επιβάρυνση των καταθέσεων κάποιων πάμπλουτων Ρώσων και Κυπρίων; Αν κάτι υπάρχει σε αυτή την απόφαση του Eurogroup το οποίο είναι άδικο, είναι ο τρόπος με τον οποίο πλήγηκαν οι κυπριακές τράπεζες από το ελληνικό psi καθώς και η άδικη αναλογία στην απώλεια χρημάτων των μικρότερων καταθετών, οι οποίοι θα χάσουν 7% ενώ οι πολύ πλουσιότεροι θα χάσουν 10%.  Ο στόχος αυτής της άδικης κατανομής του βάρους του "κουρέματος", είναι πιθανώς μια συμβιβαστική απόπειρα με στόχο, χωρίς να επιβαρυνθούν εξαιρετικά οι μικρότεροι καταθέτες,  να καταπραϋνθούν οι μεγαλοκαταθέτες, οι οποίοι είναι που συνήθως παίρνουν τα χρήματά τους και φεύγουν. Αυτό, όμως, είναι κάτι που ρυθμίζεται,  πιθανώς τις αμέσως επόμενες μέρες: αυτό που ΔΕΝ ρυθμίζεται, είναι η δυνατότητα της Κύπρου να βρει χρήματα για να μην χρεοκοπήσει. 

Η Κύπρος, όσο απροσδόκητο και όσο τραγικό και εάν είναι αυτό, θα χρεοκοπήσει όντως την Τετάρτη εάν δεν κάνει την επανακεφαλαιοποίηση. Η ανακεφαλαιοποίηση της Κύπρου, είναι άλλη από της Ελλάδας: Το δώρο ίσης αξίας μετοχών στα κοιτάσματα αερίου της Κύπρου μέσα σε μια πενταετία, είναι κάτι απολύτως υπαρκτό.όχι σαν τα ελληνικά κοιτάσματα που δεν είναι αξιοποιήσιμα πλην κάποιων ποσοτήτων αερίου. Επίσης, το μέγεθος της κυπριακής οικονομίας επιτρέπει όντως τη χρεοκοπία της χωρίς αντίκτυπο για την Ευρωζώνη. Άρα, η Κύπρος έχει μικρότερη δυνατότητα να αποφύγει το Μνημόνιο, αλλά μεγαλύτερη δυνατότητα ελιγμών στο τι Μνημόνιο θα υπογράψει. 

Σε περίπτωση χρεοκοπίας, η φυγή κεφαλαίων  θα είναι πολλαπλάσια της επαπειλούμενης από την ανακεφαλαιοποίηση. Άλλωστε, η μεγάλη φυγή κεφαλαίων έχει ήδη γίνει από την Κύπρο από τη στιγμή που αναφέρθηκε ότι υπήρχε ενδεχόμενο "κουρέματος", στις αρχές Ιανουαρίου.

Κανείς από τους επικριτές της λύσης του Eurogroup, δεν προτείνει άλλη εναλλακτική, ούτε διαψεύδει ότι η Κύπρος θα χρεοκοπήσει την Τετάρτη. Οι γεωπολιτικές επιπτώσεις της χρεοκοπίας θα είναι καταστροφικές και χειρότερες από μια φυγή κεφαλαίων, διότι στην αναφερθείσα πλήρη φυγή κεφαλαίων από μία χρεοκοπία,  θα προστεθούν και οι διεκδικήσεις των ατόμων ή των εταιρειών που θα χάσουν τα χρήματά τους, χωρίς αντίκρυσμα σε μετοχές. Αν κάτι λοιπόν θα θα έπρεπε να γίνει στην Κύπρο, είναι ότι οι Κύπριοι τραπεζίτες, όπως και έκαναν οι επίσης νησιώτες Ισλανδοί στους δικούς τους τραπεζίτες, θα έπρεπε να είναι φυλακή. Διότι, παρά τη συνολικά χαμηλή διαφθορά στο νησί, το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου είναι βαθύτατα προβληματικό, όχι όμως όσο το ελληνικό, και θα κατέρρεε ακόμη και χωρίς το ελληνικό psi. 

Επίσης, αντίθετα από ότι πιστεύεται, η Κύπρος δεν είναι παράδεισος ξεπλύματος μαύρου χρήματος:  η Κύπρος βρίσκεται στη θέση 114 (χαμηλός κίνδυνος ξεπλύματος μαύρου χρήματος), ενώ η Ελλάδα`είναι στη θέση 29, η Γερμανία στη θέση 68, και οι ΗΠΑ στη θέση 97, είναι δηλαδή πιο πιθανό να ξεπλένουν μαύρο χρήμα από την Κύπρο. Επισυνάπτω και το σχετικό χάρτη. Η Ελλάδα ειδικά είναι στη ίδια ομάδα (πολύ μεγάλη πιθανότητα ξεπλύματος) με αφρικανικές χώρες, χώρες με καρτέλ ναρκωτικών στη Λ.Αμερική και χώρες της Αφρικής. 

http://index.baselgovernance.org/Index.html#ranking

http://index.baselgovernance.org/Index.html#map

Αυτό που επηρεάζει μακροπρόθεσμα όμως την τελική απόφαση, είναι η γεωπολιτική θέση της Κύπρου, η οποία είναι ακόμη πιο σημαντική από την ίδια την ΑΟΖ, της οποίας (ΑΟΖ) η κύρια (οικονομική) σημασία είναι κατά βάση διάρκειας δεκαετιών. Η Ρωσία -για την οποία γίνεται μονίμως λόγος ως από μηχανής θεού- αφού εγκατέλειψε την Κύπρο, τώρα απειλεί το πρόγραμμα διάσωσης με μαζική απόσυρση καταθέσεων. Το πρόγραμμα διάσωσης όμως, αν και ατελές, προστατεύει το κατεχόμενο νησί από την άτακτη χρεοκοπία. Τι έχει να μας προτείνει ο κ. Μεντβέντεφ; 

Η σωστότερη λοιπόν  λύση  ίσως είναι να ανακεφαλαιοποιήσουν τις καταθέσεις των Κυπρίων και των υπολοίπων χωριστά: Οι Κύπριοι και ξένοι καταθέτες ποσών ως 100.000 να επιβαρυνθούν με πολύ χαμηλό ποσοστό, πολύ χαμηλότερο από αυτό που προβλέπεται (7%). Οι Κύπριοι με καταθέσεις από 100.000 ευρώ να επιβαρυνθούν με ποσόστωση που να φτάσει ως το 1/3 για τις παρα πολύ μεγάλες καταθέσεις. Και οι ξένοι καταθέτες με ποσά άνω των 100.000 ευρώ να υποστούν τη μικρή κλιμακωτή επιβάρυνση για το ποσό που απομένει. Οι ειδικοί προτείνουν ανακεφαλαιοποίηση των καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ με κλιμακα που να αγγίζει το 20% για τις πολύ μεγάλες καταθέσεις αν φορολογηθούν όλοι. 

Κατόπιν, όπως λέει ένας διάσημος ειδήμων,  υπάρχει χρόνος και για τροποποιήσεις και για διαπραγμάτευση. Ελπίζω, η δυσπιστία των Κυπρίων λόγω και της αφόρητης πίεσης που άσκησε αρχικά η Γερμανία ζητώντας 40% κούρεμα των τραπεζικών καταθέσεων, και λόγω της πολιτικά απαράδεκτης και δημαγωγικής απόφασης των υποψηφίων στις εκλογές να μη θίξουν το ενδεχόμενο επανακεφαλαιοποίησης με ανταλλάγματα μέρους των καταθέσεων, να μην οδηγήσουν τον κυπριακό λαό σε βεβιασμένες αποφάσεις.

Το σημαντικό δίδαγμα για το Ελλαδίτικο κράτος, διότι και η Κύπρος είναι Ελλάδα, είναι ότι, αυτές τις ώρες, η Κύπρος, αν και η χρεοκοπία της θα βλάψει κυρίως την ίδια, αντιστέκεται πολύ περισσότερο από ότι αντιστάθηκε η Ελλάδα, η οποία κυριολεκτικά βαστούσε στα χέρια της την Ευρωζώνη. Αυτό θα πρέπει να προβληματίσει, γιατί, παρά τις βαρύτατες ευθύνες των Κυπρίων πολιτικών, είναι παραπάνω από εμφανές, ότι οι λιγότερο διεφθαρμένες κοινωνίες (όπως η Κύπρος σε σχέση με το Ελλαδίτικο κράτος), εμφανίζουν μεγαλύτερη συνοχή σε μια εθνική κρίση. Ίσως και διότι στην Κύπρο, μαζί με τη μικρότερη Οθωμανική κληρονομιά, ο κίνδυνος είναι και πρόσφατος και διαρκής.

Θερμές ευχαριστίες σε φίλες και φίλους ειδικούς για την κρίσιμη συμβολή τους στο άρθρο

© 2013 Γιώργος Θωμαϊδης